اگر می خواهید تمام دستگاه های شبکه و دستگاه های مشتری را در یک شبکه وصل کنید ، یک سوئیچ لایه دو، یکی از دستگاه های اساسی مورد نیاز شما است. با افزایش تنوع برنامه های شبکه و اجرای شبکه های همگرا ، سوئیچ شبکه جدید مانند سوئیچ لایه سه در هر دو مرکز داده ، شبکه های سازمانی پیچیده ، برنامه های تجاری و حتی پروژه های پیشرفته مشتری رونق می گیرد.

سوئیچ لایه دو و لایه سه

لایه دو و لایه سه در مدل مرجع OSI نقش‌های متفاوتی در شبکه‌های کامپیوتری ایفا می‌کنند. لایه دو که به عنوان لایه پیوند داده شناخته می‌شود، مسئولیت برقراری ارتباط مستقیم بین دستگاه‌های موجود در یک شبکه محلی (LAN) را بر عهده دارد. این لایه از آدرس‌های MAC برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند و وظایفی مانند تشخیص خطا و کنترل جریان داده‌ها را انجام می‌دهد. سوئیچ‌های لایه دو به طور خاص برای مدیریت ترافیک درون یک شبکه محلی طراحی شده‌اند و نمی‌توانند داده‌ها را بین شبکه‌های مختلف مسیریابی کنند.

در مقابل، لایه سه که به عنوان لایه شبکه شناخته می‌شود، وظیفه مسیریابی بسته‌های داده بین شبکه‌های مختلف را بر عهده دارد. این لایه از آدرس‌های IP برای تعیین مسیر مناسب برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کند و می‌تواند داده‌ها را از یک شبکه به شبکه دیگر منتقل کند. سوئیچ‌های لایه سه علاوه بر قابلیت‌های سوئیچ‌های لایه دو، توانایی مسیریابی و مدیریت ترافیک بین شبکه‌ها را نیز دارند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که سوئیچ‌های لایه سه عملکردی مشابه روترها داشته باشند و برای شبکه‌های بزرگ و پیچیده مناسب باشند.

.

تفاوت سوئیچ لایه دو و لایه سه چیست؟

تفاوت اصلی بین لایه دو و لایه سه عملکرد مسیریابی است. این همچنین بزرگترین تفاوت بین سوئیچ لایه دو و سوئیچ لایه سه است. سوئیچ لایه دو فقط با آدرس های MAC کار می کند و به آدرس IP یا هر مورد از لایه های بالاتر اهمیت نمی دهد. یک سوئیچ لایه سه یا یک سوئیچ چند لایه می تواند تمام کارهایی را انجام دهد که یک سوئیچ لایه دو انجام می دهد. علاوه بر این ، می تواند مسیریابی استاتیک و مسیریابی پویا را انجام دهد. به این معنی که یک سوئیچ لایه سه دارای جدول آدرس MAC و جدول مسیریابی IP است و ارتباطات داخل VLAN و بسته های مسیریابی بین VLAN های مختلف را نیز عهده دار است. سوئیچ که تنها مسیریابی استاتیک را اضافه می کند ، به عنوان یک لایه ۲+ یا Layer 3 Lite شناخته می شود. سوئیچ های لایه سه به غیر از مسیریابی ، برخی عملکردها را نیز شامل می شود که نیاز به درک اطلاعات IP آدرس داده های وارد شده به سوئیچ دارد. مانند برچسب زدن ترافیک VLAN بر اساس آدرس IP به جای پیکربندی دستی یک پورت. سوئیچ های لایه ۳ در توان و امنیت مطابق تقاضا افزایش می یابد.

 

هنگام تعویض بین سوئیچ های لایه ۲ و لایه ۳ ، باید به این فکر کنید که از کجا استفاده خواهد شد. اگر دامنه خالص لایه ۲ دارید ، می توانید به سادگی به سراغ سوئیچ لایه ۲ بروید. دامنه لایه دو خالص جایی است که میزبان ها به هم متصل هستند، بنابراین یک سوئیچ لایه ۲ در آنجا خوب کار می کند. این معمولاً در یک توپولوژی شبکه به لایه دسترسی گفته می شود. در صورت نیاز به سوئیچ برای جمع کردن چندین سوئیچ دسترسی و انجام مسیریابی بین VLAN ، به یک سوئیچ لایه ۳ نیاز دارید. این به عنوان لایه توزیع در توپولوژی شبکه شناخته می شود.

نکات کلیدی که هنگام خرید سوئیچ باید به آن توجه کرد

۱.نیازهای شبکه: ابتدا باید نیازهای شبکه خود را مشخص کنید. اگر شبکه شما به مسیریابی بین شبکه‌های مختلف نیاز دارد، سوئیچ لایه سه مناسب‌تر است زیرا قابلیت مسیریابی با استفاده از آدرس‌های IP را دارد.

۲.قابلیت‌های VLAN: سوئیچ‌های لایه سه معمولاً امکانات بیشتری برای مدیریت VLANها و تقسیم‌بندی شبکه ارائه می‌دهند که می‌تواند به بهبود امنیت و عملکرد شبکه کمک کند.

۳.قیمت و بودجه: قیمت سوئیچ‌های لایه دو و لایه سه متفاوت است و باید با توجه به بودجه خود انتخاب کنید. سوئیچ‌های لایه سه به دلیل قابلیت های بیشتر گران تر است.

۴.ظرفیت و تعداد پورت‌ها: بسته به تعداد دستگاه‌هایی که قصد اتصال به شبکه را دارید، باید سوئیچی با تعداد پورت‌های مناسب انتخاب کنید. همچنین، اگر به پهنای باند بالا نیاز دارید، سوئیچ‌هایی با پورت‌های فیبر نوری را در نظر بگیرید.

۵.قابلیت‌های اضافی: برخی سوئیچ‌ها امکانات اضافی مانند پشتیبانی از PoE (Power over Ethernet) یا قابلیت‌های مدیریتی پیشرفته دارند که می‌تواند در برخی کاربردها مفید باشد.

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توانید سوئیچی را انتخاب کنید که به بهترین شکل نیازهای شبکه شما را برآورده کند.

 

سوالات متداول

۱. تفاوت اصلی بین سوئیچ لایه دو و لایه سه چیست؟
سوئیچ‌های لایه دو برای مدیریت ترافیک درون یک شبکه محلی (LAN) طراحی شده‌اند و از آدرس‌های MAC برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند. در مقابل، سوئیچ‌های لایه سه قابلیت مسیریابی بین شبکه‌های مختلف را دارند و از آدرس‌های IP برای تعیین مسیر داده‌ها استفاده می‌کنند.

۲. چه زمانی باید از سوئیچ لایه دو استفاده کنیم؟
سوئیچ‌های لایه دو برای شبکه‌های ساده و کوچک که نیاز به مسیریابی بین شبکه‌ها ندارند، مناسب هستند. این سوئیچ‌ها برای اتصال دستگاه‌ها در یک شبکه محلی و مدیریت ترافیک داخلی ایده‌آل هستند.

۳. چه زمانی باید از سوئیچ لایه سه استفاده کنیم؟
اگر شبکه شما نیاز به مسیریابی بین شبکه‌های مختلف دارد یا اگر به دنبال مدیریت پیشرفته‌تر ترافیک و امنیت هستید، سوئیچ‌های لایه سه گزینه مناسبی هستند. این سوئیچ‌ها برای شبکه‌های بزرگ و پیچیده که نیاز به تقسیم‌بندی و مسیریابی دارند، مناسب‌اند.

۴. آیا سوئیچ‌های لایه سه می‌توانند جایگزین روترها شوند؟
سوئیچ‌های لایه سه می‌توانند برخی از وظایف روترها را انجام دهند، مانند مسیریابی بین شبکه‌ها، اما معمولاً برای وظایف پیچیده‌تر و مدیریت ترافیک اینترنتی، روترها همچنان ضروری هستند.