هفت روش جایگزین VPN برای ایمنی شبکه

فراتر از VPN: هفت روش جایگزین VPN برای افزایش ایمنی و حریم خصوصی در شبکه
در حالی که شبکههای خصوصی مجازی (VPN) ابزاری محبوب و قدرتمند برای رمزگذاری ترافیک اینترنت و افزایش امنیت آنلاین هستند، اما تنها راهحل موجود نیستند. بسته به نیاز شما – چه یک کاربر عادی نگران حریم خصوصی باشید و چه یک مدیر شبکه مسئول امنیت یک سازمان بزرگ – جایگزینهای متعددی وجود دارند که گاهی میتوانند کارآمدتر و مناسبتر باشند.
در ادامه از آکادمی نُد، به معرفی و بررسی هفت روش جایگزین VPN برای ایمنی شبکه میپردازیم که هرکدام ویژگیها و کاربردهای خاص خود را دارند.
۱. دسترسی به شبکه با اعتماد صفر (Zero Trust Network Access – ZTNA)
برای چه کسانی مناسب است: شرکتها و سازمانهای مدرن
این یک تغییر پارادایم نسبت به مدلهای امنیتی سنتی است. در مدل قدیمی (که VPN هم بخشی از آن است)، فرض بر این بود که هر کسی داخل شبکه “قابل اعتماد” است. اما مدل اعتماد صفر (Zero Trust) بر این اصل استوار است: “هرگز اعتماد نکن، همیشه راستیآزمایی کن.”
چگونه کار میکند؟
به جای ایجاد یک تونل گسترده به کل شبکه (مانند VPN)، ZTNA به کاربران فقط به برنامهها و دادههای خاصی که برای انجام وظایفشان نیاز دارند، دسترسی میدهد. هر بار که کاربری تلاش میکند به یک منبع دسترسی پیدا کند، هویت او و وضعیت امنیتی دستگاهش به دقت بررسی میشود.
مزایا:
- امنیت بسیار بالا: با تقسیمبندی دقیق دسترسیها، جلوی حرکت جانبی هکرها در شبکه گرفته میشود.
- تجربه کاربری بهتر: برای کارمندان دورکار، اتصال به برنامههای مورد نیاز سریعتر و سادهتر است.
- مقیاسپذیری: مدیریت دسترسی کاربران در سازمانهای بزرگ بسیار آسانتر از مدیریت VPN است.
۲. پلتفرم SASE (Secure Access Service Edge)
برای چه کسانی مناسب است: سازمانهای بزرگ با ساختار توزیعشده و دورکار
SASE (تلفظ: “سسی”) یک معماری جامع و مبتنی بر ابر است که چندین فناوری امنیت شبکه را در یک پلتفرم واحد ترکیب میکند. این پلتفرم شامل ZTNA، دروازه وب امن (SWG)، فایروال به عنوان سرویس (FWaaS) و موارد دیگر است.
چگونه کار میکند؟
SASE به جای هدایت ترافیک به یک دیتاسنتر مرکزی (مانند VPN های سنتی)، امنیت را مستقیماً در لبه شبکه و نزدیک به کاربر اعمال میکند. این کار از طریق شبکهای از نقاط حضور (PoPs) در سراسر جهان انجام میشود.
مزایا:
- راهکار جامع: تمام نیازهای امنیتی و شبکهای یک سازمان را به صورت یکپارچه پوشش میدهد.
- کارایی بالا: با پردازش ترافیک در نزدیکترین نقطه به کاربر، تأخیر (Latency) کاهش مییابد.
- کاهش پیچیدگی: به جای مدیریت چندین ابزار امنیتی مجزا، فقط یک پلتفرم را مدیریت میکنید.
۳. مرورگر تور (The Onion Router – Tor)
برای چه کسانی مناسب است: کاربران فردی که به دنبال حداکثر ناشناسی (Anonymity) هستند.
تور یک پروژه نرمافزاری رایگان و متنباز است که برای ناشناس کردن ترافیک اینترنت طراحی شده است. این ابزار برای روزنامهنگاران، فعالان حقوق بشر و کاربرانی که در کشورهای با سانسور شدید زندگی میکنند، حیاتی است.
چگونه کار میکند؟
ترافیک شما قبل از رسیدن به مقصد نهایی، از طریق یک سری رلههای داوطلبانه (گرهها) در سراسر جهان عبور میکند. هر گره یک لایه رمزگذاری به دادههای شما اضافه میکند (مانند لایههای پیاز، که نام Tor از آن گرفته شده) و فقط آدرس گره قبلی و بعدی را میداند. این کار ردیابی منبع اصلی ترافیک را تقریباً غیرممکن میکند.
مزایا:
- ناشناسی بسیار قوی: بهترین ابزار موجود برای پنهان کردن هویت و فعالیت آنلاین است.
- رایگان و متنباز: توسط جامعه جهانی پشتیبانی و بررسی میشود.
معایب:
- سرعت پایین: به دلیل عبور ترافیک از چندین رله، سرعت اینترنت به شدت کاهش مییابد.
- مناسب نبودن برای استریم یا دانلود: برای فعالیتهای نیازمند به سرعت بالا مناسب نیست.
۴. پراکسی هوشمند (Smart DNS Proxy)
برای چه کسانی مناسب است: کاربرانی که هدف اصلی آنها عبور از محدودیتهای جغرافیایی برای استریم محتوا است.
یک پراکسی هوشمند ترافیک شما را رمزگذاری نمیکند، اما میتواند موقعیت جغرافیایی شما را پنهان کند.
چگونه کار میکند؟
این سرویس فقط درخواستهای DNS شما (که مربوط به موقعیت مکانی شماست) را از طریق سرورهای خود در کشور مورد نظر هدایت میکند. این کار به سرویسهای استریم (مانند نتفلیکس، Hulu و…) اینطور القا میکند که شما در آن کشور حضور دارید. از آنجایی که بقیه ترافیک شما مستقیم باقی میماند، هیچ افت سرعتی را تجربه نخواهید کرد.
مزایا:
- سرعت بسیار بالا: چون رمزگذاری وجود ندارد، سرعت اینترنت شما حفظ میشود.
- استفاده آسان: تنظیم آن معمولاً ساده است.
معایب:
- امنیت و حریم خصوصی صفر: هیچگونه رمزگذاری یا محافظتی ارائه نمیدهد.
۵. تونل SSH (Secure Shell Tunnel)
برای چه کسانی مناسب است: کاربران فنی، توسعهدهندگان و مدیران سیستم.
SSH یک پروتکل رمزنگاری شده برای مدیریت امن دستگاهها در یک شبکه ناامن است. با این حال، میتوان از آن برای ایجاد یک “تونل” امن برای هدایت ترافیک مرورگر و دور زدن فایروالهای ساده نیز استفاده کرد.
چگونه کار میکند؟
شما یک اتصال امن SSH به یک سرور راه دور برقرار میکنید و سپس مرورگر خود را طوری تنظیم میکنید که تمام ترافیک خود را از طریق این اتصال امن ارسال کند. تمام دادههای بین شما و آن سرور رمزگذاری میشود.
مزایا:
- امنیت قوی: رمزگذاری SSH بسیار قابل اعتماد است.
- کنترل کامل: شما کنترل کاملی بر روی سروری که به آن متصل میشوید دارید.
معایب:
- نیاز به دانش فنی: راهاندازی آن پیچیده است و به دسترسی به یک سرور SSH نیاز دارد.
- محدودیت: معمولاً فقط برای ترافیک مرورگر استفاده میشود.
۶. دروازه وب امن (Secure Web Gateway – SWG)
برای چه کسانی مناسب است: شرکتها برای محافظت از کارمندان در برابر تهدیدات آنلاین.
یک SWG به عنوان یک فیلتر بین کارمندان و اینترنت عمل میکند. هدف اصلی آن جلوگیری از دسترسی کاربران به وبسایتهای مخرب و فیلتر کردن محتوای نامناسب است.
چگونه کار میکند؟
تمام ترافیک وب خروجی از شبکه شرکت از طریق SWG عبور میکند. این دروازه URL ها را بررسی میکند، بدافزارها را اسکن میکند و سیاستهای امنیتی شرکت را اعمال میکند.
مزایا:
- محافظت پیشگیرانه: از کاربران در برابر تهدیدات وب مانند فیشینگ و بدافزار محافظت میکند.
- کنترل و نظارت: به مدیران شبکه امکان میدهد تا بر فعالیت وب کارمندان نظارت داشته باشند.
۷. دسترسی مستقیم مایکروسافت (Microsoft DirectAccess)
برای چه کسانی مناسب است: سازمانهایی که به شدت از اکوسیستم ویندوز مایکروسافت استفاده میکنند.
DirectAccess یک ویژگی در سیستمعاملهای ویندوز سرور و کلاینت است که به کارمندان دورکار اجازه میدهد به صورت یکپارچه و امن به منابع شبکه داخلی شرکت متصل شوند، بدون اینکه نیاز به راهاندازی دستی اتصال VPN داشته باشند.
چگونه کار میکند؟
اتصال به صورت خودکار در پسزمینه برقرار میشود و همیشه فعال است. این فناوری از پروتکل IPv6 و IPsec برای رمزگذاری ترافیک استفاده میکند.
مزایا:
- اتصال همیشه روشن و خودکار: تجربه کاربری بسیار روانی را برای کاربران ویندوز فراهم میکند.
- یکپارچگی با اکوسیستم مایکروسافت: مدیریت آن برای مدیران شبکهای که با ابزارهای مایکروسافت آشنا هستند، آسان است.
معایب:
- محدود به ویندوز: برای دستگاههای مبتنی بر macOS، Linux یا موبایل مناسب نیست.
- پیچیدگی در راهاندازی اولیه: پیکربندی آن میتواند پیچیده باشد.
جایگزین های امنیتی مناسب برای دورکاری
سازمانها باید روشهای امنیتی جایگزین را که برای محافظت از کار از راه دور انبوه مناسبتر هستند، بشناسند. اینکه یک کسبوکار چه تعداد و چه تعداد از این استراتژیها را ممکن است بررسی کند، بسته به عوامل مختلفی مانند ریسکپذیری است. با این حال، کارشناسان امنیتی توافق دارند که موارد زیر به احتمال زیاد برای شرکتها بیشترین تأثیر را دارند.
برای توضیحات بیشتر از امکانات این موارد جایگزین می توانید از لینک های تیتر استفاده کنید.
۱- دسترسی به شبکه بدون ( ZTNA)
دسترسی به شبکه (ZTNA) اساساً دسترسی واسطه ای به برنامه ها و داده های موجود در شبکه است. کاربران و دستگاهها قبل از اعطای دسترسی تأیید میشوند. کاری که باید انجام دهید این است که یک ذهنیت اعتماد صفر را اتخاذ کنید، همیشه با این فرض که ممکن است یک دستگاه یا حساب کارمند به خطر بیفتد.
روشهای بدون اعتماد میتوانند قابلیتهای اساسی یک VPN، مانند اعطای دسترسی به سیستمها و شبکههای خاص را انجام دهند، اما با یک لایه امنیتی اضافهشده در قالب دسترسی با حداقل امتیاز، احراز هویت، تأیید و ذخیره اعتبار.
در نتیجه، اگر یک مهاجم موفق شود یک سیستم را آلوده کند، آسیب فقط به آنچه این سیستم به آن دسترسی دارد محدود می شود. همچنین، حتماً راهحلهای نظارت بر شبکه را برای تشخیص رفتار مشکوک پیادهسازی کنید، (مانند یک دستگاه که در حال اسکن پورت است) بنابراین میتوانید بهطور خودکار یک هشدار ایجاد کنید و سیستم آلوده را خاموش کنید».
۲- لبه سرویس دسترسی ایمن ( SASE )
با مدل ZTNA، طبق گفته Gracey-McMinn، هر کاربر و دستگاهی قبل از دسترسی مجاز، نه تنها در سطح شبکه بلکه در سطح برنامه، تأیید و بررسی میشود. با این حال، ZTNA تنها بخشی از رفع مشکل است و نمی تواند تمام ترافیک را از یک نقطه پایانی به نقطه دیگر نظارت کند. SASE [لبه سرویس دسترسی امن] این مشکل را حل می کند. به عنوان یک مدل مبتنی بر ابر، SASE شبکه و عملکردهای امنیتی را با هم به عنوان یک سرویس معماری واحد ترکیب می کند که به یک شرکت اجازه می دهد شبکه خود را در یک نقطه منفرد از یک صفحه یکپارچه کند.
Grunden می گوید که SASE یک راه حل مدرن است که برای پاسخگویی به عملکرد و نیازهای امنیتی سازمان های امروزی طراحی شده است و در نهایت به کل نیروی کار یک شرکت امکان میدهد تا در هر کجا، ایمن کار کنند.
۳- محیط نرم افزاری تعریف شده ( SDP)
Duarte میگوید، یک محیط نرمافزاری (SDP) که اغلب در استراتژیهای بدون اعتماد گستردهتر پیادهسازی میشود، یک مرز شبکه مبتنی بر نرمافزار به جای سختافزار است و جایگزینی مؤثر برای راهحلهای کلاسیک VPN است. این به شما امکان میدهد نه تنها از احراز هویت چند عاملی استفاده کنید و شبکه خود را بخشبندی کنید، بلکه میتوانید کاربر و دستگاه در حال اتصال را نمایه کنید و قوانینی را ایجاد کنید تا بر اساس سناریوهای مختلف فقط به آنچه واقعاً نیاز دارد دسترسی داشته باشید.»
SDP همچنین مسدود کردن دسترسی به منابع را پس از شناسایی یک رفتار مشکوک در شبکه شما آسانتر میکند، بهطور مؤثر تهدیدهای احتمالی را جدا میکند، آسیبهای ناشی از حمله را به – جای غیرفعال کردن کامل – به حداقل میرساند و در صورت ورود قلابی، بهرهوری را حفظ میکند و باعث می شود کاربر نتواند کار موثری انجام دهد.
۴- نرمافزار به جای روترهای معمول ( SD-WAN )
VPN ها برای توزیع عملکرد کنترل در سراسر شبکه به یک مدل روتر محور وابسته هستند، جایی که روترها ترافیک را بر اساس آدرس های IP و لیست های کنترل دسترسی (ACL) هدایت می کنند. با این حال، شبکههای پهنای تعریفشده توسط نرمافزار (SD-WAN)، به یک نرمافزار و عملکرد کنترل متمرکز متکی هستند که میتواند ترافیک را در سراسر WAN به روشی هوشمندانهتر با مدیریت ترافیک بر اساس اولویت، امنیت و الزامات کیفیت خدمات هدایت کند.
علاوه بر این، SD-WAN میتواند پیکربندی مداوم روترهای WAN را خودکار کند و ترافیک را روی ترکیبی از پیوندهای باند پهن اجرا کند. این یک شبکه در سطح شرکتی با هزینه کمتر، پیچیدگی کمتر، انعطاف پذیری بیشتر و امنیت بهتر ایجاد می کند.
۵- مدیریت هویت و دسترسی ( IAM )
راهحلهایی که شامل فرآیند برای تأیید اعتبار الزامات تلاشهای ورود به سیستم را دارند، در مقایسه با VPNهای سنتی، که معمولاً فقط به رمز عبور نیاز دارند، محافظت بیشتری ارائه میکنند. یک ویژگی امنیتی IAM [مدیریت هویت و دسترسی] اتصال کاربر برای فعالیت در جلسه و امتیازات دسترسی است. بنابراین مدیران شبکه میتوانند مطمئن باشند که هر کاربر دسترسی مجاز دارد و میتواند هر جلسه شبکه را ردیابی کند. راهحلهای IAM اغلب سطوح دسترسی بیشتری را فراهم میکنند تا کاربران تنها بتوانند به منابعی که مجاز به استفاده از آن هستند دسترسی داشته باشند.
البته برای مدیریت دسترسی ممتاز (PAM) مورد نیاز است. چنین حسابهای سطح بالا باید به دقت مدیریت و نظارت شوند، زیرا آنها بزرگترین خطر را برای امنیت ایجاد میکنند.
۶- ابزارهای مدیریت ( UEM )
اندرو هویت، تحلیلگر ارشد می گوید: دسترسی مشروط از طریق ابزارهای مدیریت (UEM) می تواند تجربه ای بدون VPN را از طریق قابلیت های دسترسی مشروط فراهم کند، به این ترتیب یک عامل در حال اجرا بر روی دستگاه، شرایط مختلف را قبل از اینکه فرد را قادر به دسترسی به یک منبع خاص کند، ارزیابی می کند. به عنوان مثال، راه حل ممکن است انطباق دستگاه، اطلاعات هویت و رفتار کاربر را ارزیابی کند تا مشخص کند آیا آن شخص واقعاً می تواند به داده های سازمانی دسترسی داشته باشد یا خیر. اغلب، ارائه دهندگان UEM برای محافظت بیشتر با ارائه دهندگان ZTNA ادغام می شوند.
۷- زیرساخت دسکتاپ مجازی یا دسکتاپ به عنوان سرویس ( VDI )
زیرساختهای دسکتاپ مجازی (VDI) یا راهحلهای دسکتاپ بهعنوان یک سرویس، اساساً محاسبات را از ابر (یا از یک سرور ) جریان میدهند تا چیزی به صورت محلی روی دستگاه نباشد. جایگزینی برای VPN، اما هنوز باید در سطح دستگاه به همراه احراز هویت کاربر برای ایمن کردن دسترسی، بررسی شود.
همچنان بخوانید : نسخه دسکتاپ Google One VPN
نتیجهگیری
انتخاب جایگزین مناسب برای VPN به نیاز شما بستگی دارد. اگر یک سازمان هستید که به دنبال امنیت نسل بعدی برای نیروی کار دورکار خود میگردید، ZTNA و SASE گزینههای ایدهآلی هستند. اگر فردی هستید که دغدغه اصلیتان ناشناس بودن است، Tor بهترین انتخاب شماست. و اگر فقط میخواهید سریال مورد علاقهتان را بدون افت سرعت تماشا کنید، Smart DNS کار شما را راه میاندازد. با درک این گزینهها، میتوانید تصمیمی آگاهانه برای حفاظت از دنیای دیجیتال خود بگیرید.
معرفی محصول :
معرفی محصول :
سوئیچ Cisco Catalyst C9200L-48T-4X-E
سوئیچ Cisco Catalyst C9200L-24P-4G-E