امنیت شبکه با اعتماد صفر (Zero Trust)

امنیت شبکه با مدل اعتماد صفر (Zero Trust): آینده امنیت سایبری

در دنیای امروز که تهدیدات سایبری به طور چشمگیری افزایش یافته‌اند، رویکردهای سنتی امنیت شبکه دیگر کافی نیستند. مدل اعتماد صفر (Zero Trust) به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین و مؤثرترین استراتژی‌های امنیتی، به سرعت در حال جایگزین شدن با مدل‌های قدیمی‌تر مانند “اعتماد به داخل شبکه” (Perimeter-Based Security) است. در این مقاله از تیم تخصصی ندشاپ، به بررسی مفهوم اعتماد صفر، اصول آن، مزایا و نحوه پیاده‌سازی آن می‌پردازیم.

مدل اعتماد صفر چیست؟

مدل اعتماد صفر (Zero Trust) یک رویکرد امنیتی است که بر این اصل استوار است:
“هیچ‌کس داخل یا خارج از شبکه به طور پیش‌فرض قابل اعتماد نیست.”

در این مدل، همه کاربران، دستگاه‌ها و برنامه‌ها باید قبل از دسترسی به منابع شبکه، هویت خود را تأیید کنند و حتی پس از تأیید هویت، دسترسی آن‌ها به منابع به صورت دقیق و محدود کنترل می‌شود. این رویکرد با هدف کاهش خطر نفوذ و حملات سایبری طراحی شده است.

تفاوت مدل اعتماد صفر با مدل‌های سنتی

1. مدل سنتی (Perimeter-Based Security):

   • در این مدل، فرض بر این است که هر کس یا هر چیزی که به شبکه داخلی دسترسی پیدا کند، قابل اعتماد است.
   • امنیت بر اساس محافظت از مرزهای شبکه (مانند فایروال‌ها) تعریف می‌شود.
   • اگر یک مهاجم بتواند از مرزهای شبکه عبور کند، می‌تواند به راحتی به منابع داخلی دسترسی پیدا کند.

2. مدل اعتماد صفر:

   • در این مدل، هیچ‌کس به طور پیش‌فرض قابل اعتماد نیست، حتی اگر قبلاً به شبکه دسترسی داشته باشد.
   • امنیت بر اساس اعتبارسنجی مداوم و کنترل دسترسی دقیق تعریف می‌شود.
   • حتی پس از ورود به شبکه، کاربران و دستگاه‌ها باید به طور مداوم تأیید هویت شوند.

اصول اساسی مدل اعتماد صفر

1. تأیید هویت مداوم (Continuous Authentication):

کاربران و دستگاه‌ها باید به طور مداوم هویت خود را تأیید کنند. این تأیید می‌تواند از طریق روش‌های مختلفی مانند احراز هویت دو مرحله‌ای (2FA) یا بیومتریک انجام شود.

1. کمترین دسترسی لازم (Least Privilege Access):

کاربران و دستگاه‌ها فقط به منابعی دسترسی دارند که برای انجام وظایف خود نیاز دارند. این رویکرد از دسترسی غیرمجاز به منابع حساس جلوگیری می‌کند.

1. تقسیم‌بندی شبکه (Network Segmentation):

شبکه به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شود تا در صورت نفوذ، مهاجمان نتوانند به راحتی به سایر بخش‌های شبکه دسترسی پیدا کنند.

1. نظارت و تحلیل مداوم (Continuous Monitoring and Analytics)

تمام فعالیت‌های شبکه به طور مداوم تحت نظارت قرار می‌گیرند و داده‌ها تحلیل می‌شوند تا هرگونه رفتار مشکوک شناسایی شود.

1. استفاده از رمزگذاری (Encryption):

تمام داده‌ها در حین انتقال و ذخیره‌سازی رمزگذاری می‌شوند تا در صورت سرقت، غیرقابل استفاده باشند.

معرفی محصول:

کابل شبکه فلوک cat6 utp لگراند (طرح)

مزایای مدل اعتماد صفر

کاهش خطر نفوذ:

با تأیید هویت مداوم و کنترل دقیق دسترسی، احتمال نفوذ مهاجمان به شبکه به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

محافظت از منابع حساس:

تقسیم‌بندی شبکه و اصل کمترین دسترسی لازم، از دسترسی غیرمجاز به منابع حساس جلوگیری می‌کند.

سازگاری با محیط‌های ابری:

مدل اعتماد صفر به خوبی با شبکه‌های ابری (Cloud) و محیط‌های ترکیبی (Hybrid) سازگار است.

پشتیبانی از کارکنان دورکار:

با افزایش تعداد کارکنان دورکار، مدل اعتماد صفر امنیت لازم را برای دسترسی از راه دور فراهم می‌کند.

تشخیص سریع‌تر حملات:

نظارت مداوم و تحلیل داده‌ها به شناسایی و پاسخ به حملات سایبری در زمان واقعی کمک می‌کند.

چالش‌های پیاده‌سازی مدل اعتماد صفر

1. هزینه و پیچیدگی:

پیاده‌سازی مدل اعتماد صفر ممکن است نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه بالا و دانش فنی تخصصی داشته باشد.

1. مقاومت کاربران:

برخی کاربران ممکن است از تغییرات مورد نیاز در فرآیندهای دسترسی (مانند احراز هویت دو مرحله‌ای) ناراضی باشند.

1. تغییر فرهنگ سازمانی:

اجرای مدل اعتماد صفر نیاز به تغییر فرهنگ امنیتی در سازمان دارد که ممکن است زمان‌بر باشد.

بیشتر بخوانید: نمایشگاه بین‌المللی لوازم و تجهیزات پلیسی، امنیتی و ایمنی

مراحل پیاده‌سازی مدل اعتماد صفر

1. شناسایی منابع حساس:

ابتدا باید منابع حساس شبکه (مانند داده‌ها، برنامه‌ها و دستگاه‌ها) شناسایی شوند.

• تأیید هویت و کنترل دسترسی:

سیستم‌های احراز هویت قوی (مانند 2FA و Single Sign-On) را پیاده‌سازی کنید و دسترسی‌ها را محدود کنید.

• تقسیم‌بندی شبکه:

شبکه را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید تا در صورت نفوذ، آسیب‌پذیری کاهش یابد.

• نظارت و تحلیل مداوم:

از ابزارهای نظارتی و تحلیل رفتاری برای شناسایی فعالیت‌های مشکوک استفاده کنید.

• آموزش کاربران:

کاربران و کارمندان باید درباره اهمیت امنیت و نحوه استفاده از ابزارهای امنیتی آموزش ببینند.

جمع‌بندی

مدل اعتماد صفر (Zero Trust) به عنوان یک رویکرد امنیتی نوین، به سازمان‌ها کمک می‌کند تا در برابر تهدیدات سایبری مقاوم‌تر شوند. این مدل با تأکید بر تأیید هویت مداوم، کنترل دقیق دسترسی و نظارت مداوم، امنیت شبکه را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.

با این حال، پیاده‌سازی موفقیت‌آمیز این مدل نیاز به برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری مناسب و تغییر فرهنگ سازمانی دارد. اگر سازمان شما به دنبال ارتقاء امنیت شبکه و کاهش خطر نفوذ است، مدل اعتماد صفر می‌تواند گزینه‌ای عالی باشد.